یعنی مردم هرچی بگن درسته. چقدرررررررررررر جون مردم بی اهمیته. چقدر مخفی کاری. چقدر دروغ. چقدر سهل انگاری. متاسفانه تو این کشور به شایعات بیشتر قابل اعتماده تا نظرات مسئولین.
خدایا این ها کین که شدن رجال کشور ما. تمام روز فقط خون خودم خوردم.
یعنی افغانستان و عراق جنگ زده و داعش زده بهتر از ایران تو قضیه کرونا عمل کردن. چند تا کشته لازمه تا مسئولین یه حرکتی بزنن؟؟؟
فقط انتخابات براشون مهم بود. ما جزء معدود کشورهایی بودیم که حتی پروازها به چین کنسل نشده بود. هیچ نظارتی روی بیماران مشکوک و خانواده هاشون نبود. کسی پیگیر نبود.
خانواده که تو بیمارستانن و بخش آی سیو و سونوگرافی چیزهایی دیدن و میگن که وحشت به تنم انداخت. مریضی که تشخیص همه پزشک ها کرونا بوده رو تو بخش کنار همه خوابوندن. بدون قرنطینه. فوتی داشتن با تشخیص بیماری که اصلا تست هم نگرفتن ازش. کلا هیچ اقدام موثری تو شهرستان ها نیست.
به رزیدنت های بخش سونو حتی ماسک و ضدعفونی کننده نمیدن مبادا هزینه گردنشون بیوفته. میگن برید داروخونه بخرید. چیزایی رو که نایاب شده.
لعنت به شما از جزء تا کل
تو انتخابات شرکت کردم و به یه اشنایی رای دادم که اصلا هیچ تبلیغی نداشت و فقط شرکت کرده بود تا یه سری حرف ها رو بزنه. نهایتا هم احتمالا اخر شده. 1300 تا رای آورد البته که خوب بود به نسبت ناشناخته بودنش. بهش رای دادم چون میدونستم آدم بسیار خوبیه. ولی به همه اونایی که رای ندادن حق میدم. اخه مردم چجوری اعتراضشون به شما برسونن؟ چطوری بگن از سیستم ناراضی ان. تظاهرات که نمیشه. همیشه آشوبگرا قاطی میشن. نماینده ها رو هم که همه رد صلاحیت کردید. واقعا ما دموکراسی داریم؟؟؟؟ به کجا داریم میرسیم.
بیش تر از کرونا حالم بده از کشورم. از این همه ریا و دروغ و بی فکری. از این همه ی بازی. حس آدمی رو دارم که تازه داره بیدار میشه. گیجم. بعد از این همه مشکلاتی که داشتیم این جواب مردم نبود.
درباره این سایت